ชื่อวิทยาศาสตร์ : Streblus ilicifolius (Vidal) Cornerชื่อวงศ์ : MORACEAE
ชื่อสมุนไพรอื่น ๆ : ข่อยหยอง , ข่อยหนาม , กะชึ่ม , ข่อยเตี้ย , ผักรูด (ประจวบฯ) ข่อยดิน, หัสสะท้อน (เหนือ) ,ชาป่า (ศรีราชา) , กันทรง (สุราษฎร์)
ลักษณะทางพฤกษศาสตร์
ต้น : สมุนไำพรข่อยหยองเป็นพรรณไม้ยืนต้นพุ่มขนาดกลาง มีหนามยาว 2 – 3 ซม. เรียงสลับรอบลำต้น
ใบ : ใบข่อยหยองเป็นใบเดี่ยว ออกสลับ ขนาดใบ 2 x 4 ซม. ก้านใบยาว 0.5-1 ซม. ใบเหนียว แข็ง ด้านบนสีเขียวแก่เป็นมัน ริมขอบใบเป็นจักรมีหนามแหลมคม
ดอก : ดอกข่อยหยองมีขนาดเล็กเป็นช่อเล็ก ๆ ออกตามกิ่ง
ผล : ลักษณะผลฉ่ำน้ำ มีเมล็ดเดี่ยว แข็ง
ส่วนที่ใช้ : เนื้อไม้ ราก ใบ ใช้เป็นยา
สรรพคุณของสมุนไพร
เนื้อไม้และราก ใช้ปรุงเป็นยาขับปัสสาวะ ขับเมือกในลำไส้ และรักษาโรคกษัย ไตพิการ
ใบ รสเมาเฝื่อน ตำกับข้าวสาร คั้นเอาน้ำดื่มทำให้อาเจียนถอนพิษยาเบื่อเมาหรืออาหารแสลง
อื่น ๆ : ข่อยหยองเป็นพรรณไม้ที่ชอบขึ้นตามป่าบนเนินเขา
ถิ่นที่อยู่ : ข่อยหยองมีถิ่นกำเนิดอยู่ในปากถ้ำวิมาณจักรี จังหวัดสระบุรี และที่เขากระวาน จังหวัดจันทบุรี กับตำบลทุ่งกร่าง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น