ชื่อ อื่น ๆ : สบู่หัวเทศ, สลอดดำ, สลอดป่า, สบู่ดำ, สลอดใหญ่, สี่หลอด (ภาคกลาง), หมักเยา, มะเยา, มะหัว, มะหุ่งฮั้ว, มะโห่ง, หงเทก (ภาคเหนือ), หมาเฟิงสู้ (จีนกลาง), มั่วฮวงชิ่ว (แต้จิ๋ว)ชื่อสามัญ : Barbados Nut, Purge Nut, Curcas Bean, Physic Nut
ชื่อวิทยาศาสตร์ : Jatropha curcas Linn.
วงศ์ : EUPHORBIACEAE
ลักษณะ ทั่วไป :
ต้น : เป็นพรรณไม้พุ่ม แตกกิ่งก้านสาขาออกมากมาย เปลือกของต้นสีน้ำตาลอ่อน เรียบและลื่น เมื่อหักส่วนของลำต้นจะมียางสีขาวไหลออกมา ลำต้นสูงประมาณ 2-5 เมตร
ใบ : เป็นไม้ใบเดี่ยว ลักษณะของใบเกือบกลม ปลายใบมน โคนใบเว้า ขอบใบเรียบหรือเป็นคลื่น ใบยาวประมาณ 3-6 นิ้ว พื้นใบเป็นสีเขียวสด ตรงเส้นใบจะมีขนอ่อน ๆ ปกคลุมอยู่ ก้านใบสีเขียวยาว 2.5-7 นิ้ว
ดอก : ออกเป็นช่อ อยู่ตรงส่วนยอดของต้นหรือง่ามใบ มีสีแดงและเมื่อเด็ดดูจะมียางไหลออกมา
ผล : เป็นลูกกลม ๆ มีพู 3 พู คล้ายผลสลอด ภายในมีเมล็ดอยู่ 3 เมล็ดกลมรี และสีดำ ผิวเรียบลื่น
การขยายพันธุ์ : เป็นพรรณไม้กลางแจ้ง ที่เจริญเติบโตได้ดีในดินที่ร่วนซุยและ มีความชื้นปานกลาง ขยายพันธุ์ด้วยปักชำ
ส่วนที่ใช้ : ใบ เปลือกต้น เมล็ด
สรรพคุณ : ใบหรือเมล็ด แก้โรคผิวหนัง ซึ่งได้แก่พวก ผื่นคัน หิดและฆ่าแมลงเปลือกต้นและใบ แก้ปวดบวม แก้กระดูกหัก แก้บาดแผล และแก้อาการเคล็ดขัดยอก
ตำรับยา : 1. โรคผิวหนังผื่นคัน โดยนำเมล็ดมาตำแล้วผสมกับน้ำมันพืชทาตรงบริเวณที่เป็น หรือใช้ใบสดลนไฟให้อ่อน แล้วขยี้ให้แหลกทาบริเวณที่เป็น
2. กระดูกหัก ให้ใช้เปลือกต้นหรือใบสด กับส้มกบ และพริกไทสัก 4-5 เม็ดนำมาตำ
รวมกันให้ละเอียด เสร็จแล้วก็นำไปผัดใส่เหล้า เอาไปพอกตรงบริเวณที่หัก
3. ฟกช้ำ ปวดบวม เคล็ดขัดยอก ใช้ใบสดตำพอกตรงบริเวณที่เป็น
ข้อมูล ทางเภสัชวิทยา : เมล็ดมีฤทฺธิ์เป็นยาถ่ายอย่างแรง แต่ก็อ่อนกว่าสลอด เมื่อเรากระเทาะเปลือกออกเอาแต่เมล็ด มาบดเป็นผงกินจะทำให้อาเจียน และถ่ายท้อง รู้สึกแสบท้อง กากที่บีบน้ำมัน ออกมาแล้วเป็นพิษต่อเลือด ซึ่งการให้อะโทรปีนก็ไม่สามารถจะยับยั้งฤทธิ์นี้ได้ แต่ก็
ยังมีสารบางชนิดที่มีฤทธิ์ในการห้ามเลือดอยู่บ้าง คือจะทำให้เลือดแข็งตัวเร็ว
สาร เคมีที่พบ : ใบและเปลือกต้นมีสารพวก steroidal saponin ทั้งต้นและโดยเฉพาะเมล็ดและยางมี curcine หรือโปรตีนที่เป็นพิษ และนอกจากนี้ก็มีสาร phytosterols, resin
กลับสู่ : หน้าหลัก พืชผัก พืชสมุนไพร
ใบ : เป็นไม้ใบเดี่ยว ลักษณะของใบเกือบกลม ปลายใบมน โคนใบเว้า ขอบใบเรียบหรือเป็นคลื่น ใบยาวประมาณ 3-6 นิ้ว พื้นใบเป็นสีเขียวสด ตรงเส้นใบจะมีขนอ่อน ๆ ปกคลุมอยู่ ก้านใบสีเขียวยาว 2.5-7 นิ้ว
ดอก : ออกเป็นช่อ อยู่ตรงส่วนยอดของต้นหรือง่ามใบ มีสีแดงและเมื่อเด็ดดูจะมียางไหลออกมา
ผล : เป็นลูกกลม ๆ มีพู 3 พู คล้ายผลสลอด ภายในมีเมล็ดอยู่ 3 เมล็ดกลมรี และสีดำ ผิวเรียบลื่น
การขยายพันธุ์ : เป็นพรรณไม้กลางแจ้ง ที่เจริญเติบโตได้ดีในดินที่ร่วนซุยและ มีความชื้นปานกลาง ขยายพันธุ์ด้วยปักชำ
ส่วนที่ใช้ : ใบ เปลือกต้น เมล็ด
สรรพคุณ : ใบหรือเมล็ด แก้โรคผิวหนัง ซึ่งได้แก่พวก ผื่นคัน หิดและฆ่าแมลงเปลือกต้นและใบ แก้ปวดบวม แก้กระดูกหัก แก้บาดแผล และแก้อาการเคล็ดขัดยอก
ตำรับยา : 1. โรคผิวหนังผื่นคัน โดยนำเมล็ดมาตำแล้วผสมกับน้ำมันพืชทาตรงบริเวณที่เป็น หรือใช้ใบสดลนไฟให้อ่อน แล้วขยี้ให้แหลกทาบริเวณที่เป็น
2. กระดูกหัก ให้ใช้เปลือกต้นหรือใบสด กับส้มกบ และพริกไทสัก 4-5 เม็ดนำมาตำ
รวมกันให้ละเอียด เสร็จแล้วก็นำไปผัดใส่เหล้า เอาไปพอกตรงบริเวณที่หัก
3. ฟกช้ำ ปวดบวม เคล็ดขัดยอก ใช้ใบสดตำพอกตรงบริเวณที่เป็น
ข้อมูล ทางเภสัชวิทยา : เมล็ดมีฤทฺธิ์เป็นยาถ่ายอย่างแรง แต่ก็อ่อนกว่าสลอด เมื่อเรากระเทาะเปลือกออกเอาแต่เมล็ด มาบดเป็นผงกินจะทำให้อาเจียน และถ่ายท้อง รู้สึกแสบท้อง กากที่บีบน้ำมัน ออกมาแล้วเป็นพิษต่อเลือด ซึ่งการให้อะโทรปีนก็ไม่สามารถจะยับยั้งฤทธิ์นี้ได้ แต่ก็
ยังมีสารบางชนิดที่มีฤทธิ์ในการห้ามเลือดอยู่บ้าง คือจะทำให้เลือดแข็งตัวเร็ว
สาร เคมีที่พบ : ใบและเปลือกต้นมีสารพวก steroidal saponin ทั้งต้นและโดยเฉพาะเมล็ดและยางมี curcine หรือโปรตีนที่เป็นพิษ และนอกจากนี้ก็มีสาร phytosterols, resin
กลับสู่ : หน้าหลัก พืชผัก พืชสมุนไพร
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น