ตะขบ

ชื่อสามัญ (Common Name) : Governor plum

ชื่อพฤกษศาสตร์ (Scientific Name) : Flacourtia cataphracta, Roxb.

ชื่อวงศ์ (Family name) : Flacourtiaceae

ชื่ออื่นๆ (Other Name) : มะเกว๋นควาย ครบ

ลักษณะทั่วไป ตะขบไทยเป็นไม้ยืนต้นขนาดกลาง แตกกิ่งก้านสาขาที่ยอด ใบลักษณะกลมคล้ายใบพุทรา ผลกลม โตเท่าลูกพรุทรา ผลสุกสีแดงอมดำ

การขยายพันธุ์ ใช้เมล็ดปลูก

ประโยชน์ทางสมุนไพร

ราก ใช้เป็นยาขับเหงื่อ ยาขับเสมหะ
เนื่อไม้ ใช้ปรุงเป็นยาแก้ท้องร่วง แก้บิด มูกเลือดน้ำตะขบไทย ใช้เป็นยาขับเหลื่อ แก้ท้องร่วง และรักษาโรคผิวหนัง

ส่วนผสม

•ตะขบไทยสุก 1ถ้วย
•น้ำต้มสุก 1ถ้วยครึ่ง
•น้ำเชื่อม 1/4ถ้วย
•เกลือ 1/3ช้อนชา

วิธีทำ

เลือกตะขบไทยที่สุกงอม ล้างน้ำให้สะอาดใส่ผ้าขาวบางขยำ เติมน้ำต้มสุกคั้นกรองเอาเปลือกและเมล็ดออก
เติมน้ำเชื่อม เกลือ ชิมรสตามชอบใจ จะได้น้ำผลไม้สีชมพุอมม่วงมีกลิ่นหอมรสเปรี้ยวอมหวาน เค็มเล็กน้อย


จาก http://nantiya2007.multiply.com/photos/album/1298

blogger social network ฟังเพลงสากล Billy1

ตาลส้านดอย

ตาลส้านดอย วงศ์ PAPILIONOIDEAE
Desmodium renifolium var. renifolium (L.) Schindl..

ชื่อสามัญ ตาลส้านดอย (เชียงใหม่) เล็บมือนาง (นครราชสีมา)

ลักษณะทางพฤกษศาสตร์และเกษตร ลำต้นแตกกิ่งก้านสาขาเลื้อยทอดนอนไปตามพื้น (prostrate) ยาว 80-145 เซนติเมตร ลำต้นไม่มีขนมีสีเขียวถึงเขียวอ่อน เส้นผ่าศูนย์กลางของลำต้น 2.5-4.5 มิลลิเมตร ใบประกอบชนิดมีใบย่อยใบเดียว (simple) ปลายใบมีรอยเว้าตื้น (emarginate) เช่นเดียวกับโคนใบ รูปร่างใบคล้ายรูปพัด ด้านกว้างของใบจะกว้างกว่าด้านยาว คือ กว้าง 3.8-6.2 เซนติเมตร ยาว 1.9-3.2 เซนติเมตร ขอบใบเรียบ (entire) หน้าใบและหลังใบไม่มีขน ใบที่เจริญเติบโตเต็มที่มีสีเขียวค่อนข้างเข้มถึงเขียวเข้ม ก้านใบยาว 1.5-2.7เซนติเมตร ออกดอกที่ยอดและตาข้าง กลีบเลี้ยงสีขาวออกเหลืองอ่อนๆ กลีบดอกมีสีขาวครีม อับเรณูและเกสรเพศเมียสีเหลืองอ่อนๆ ผลเป็นฝักแบน ยาว 1.6-3.0 เซนติเมตร หักได้เป็นข้อๆ มี 2-6 ข้อ ออกดออกติดเมล็ดตลอดทั้งปี

แหล่งที่พบและเก็บรวบรวมพันธุ์ พบที่อำเภอนางรอง จังหวัดบุรีรัมย์ (PC 353) อำเภอภูเวียง จังหวัดขอนแก่น (PC 308)

คุณค่าทางอาหาร อายุ 75 – 90 วัน โปรตีน 13.5 เปอร์เซ็นต์ ฟอสฟอรัส 0.25 เปอร์เซ็นต์ โพแทสเซียม 1.77 เปอร์เซ็นต์ แคลเซียม 1.22 เปอร์เซ็นต์ ADF 29.9 เปอร์เซ็นต์ NDF 42.3 เปอร์เซ็นต์ DMD 71.9 เปอร์เซ็นต์ (โดยวิธี Nylon bag)

การใช้ประโยชน์ อาหารสัตว์ โค-กระบือ

กลับสู่หน้าหลัก พืชผัก พืชสมุนไพร

ตะแบกนา

ชื่อพื้นเมืองอื่นๆ: ตะแบกนา ตะแบกไข่ เปื๋อยนา เปื๋อยหางค่าง

ลักษณะ: ผลัดใบ สูง 15 - 30 เมตร

ใบ: ใบเดี่ยว ออกตรงข้ามหรือเยื้องกันเล็กน้อยใบอ่อนสีแดงมีขนสั้นอ่อนนุ่มปกคลุม ใบแก่ขนจะหลุดหายไป แผ่นใบรูปขอบขนานแกมรูปหอก กว้าง 5 - 7 เซนติเมตร ยาว 12 - 20 เซนติเมตร ปลายใบเป็นติ่งแหลม โคนสอบ
ดอก: สีม่วงอมชมพูต่อมาเปลี่ยนเป็นสีขาวหรือเกือบขาว ออกรวมกันเป็นช่อตามปลายกิ่ง ผล รูปรี ยาวประมาณ 2 เซนติเมตร

การขยายพันธุ์: โดยเมล็ด

ประโยชน์:เนื้อไม้ละเอียดแข็ง ใจกลางมักเป็นโพรง ใช้ทำสิ่งปลูกสร้างที่รับน้ำหนัก เสา กระดานพื้น และเครื่องมือการเกษตร และนิยมปลูกเป็นไม้ประดับ ขึ้นประปรายในป่าเบญจพรรณพื้นที่ที่ค่อนข้างชุ่มชื้นทางภาคเหนือภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ภาคกลาง ส่วนภาคตะวันออก และภาคใต้มีขึ้นอยู่มากใน ป่าดงดิบ ป่าน้ำท่วม และตามท้องนา ทั่ว ๆ ไป

ออกดอก กรกฎาคม - กันยายน ไม่แน่นอนแล้วแต่สภาพพื้นที่และสิ่งแวดล้อม เก็บเมล็ดได้ประมาณเดือน ธันวาคมขึ้นไป ผลแก่ จะแตกเพื่อโปรยเมล็ดในราวเดือน มีนาคม

จากเว็บ http://my.dek-d.com/chinjung-jomjun/blog/?blog_id=10025127

กลับสู่หน้าหลัก พืชผัก พืชสมุนไพร

ตาเบบูยาพันธุ์ทิพย์ .ชมพูพันธุ์ทิพย์

ชื่ออื่นๆ : ชมพูอินเดีย ตาเบบูยาพันธุ์ทิพย์

ชื่อพฤกษศาสตร์ : Tabebuia rosea (Bertol.) Raf.

วงศ์ : BIGNONIACEAE

ข้อมูลทั่วไป

ชมพูพันธุ์ทิพย์เป็นไม้ต้น ผลัดใบ สูง 8 - 18 เมตร ใบ ออกตรงข้ามสลับฉาก ใบประกอบรูปนิ้วมือ ใบย่อย 5 ใบ ใบย่อยรูปรี โคนใบสอบ ปลายใบเรียวแหลม กว้างประมาณ 5 ซม. ยาวประมาณ 10 ซม. ดอกช่อ ออกตามปลายกิ่ง กลีบดอกเชื่อมติดกันเป็นรูปกรวย ปลายแยกเป็น 5 กลีบ ดอกร่วงง่าย สีชมพู หรือ ม่วงอมชมพู ผล เป็นฝัก แห้ง แตก รูปร่างแคบ แบน ยาวประมาณ 15 ซม.เมื่อแก่แตกเป็น 2 ซีก เมล็ด จำนวนมาก มีปีก ออกดอกเดือน กุมภาพันธ์- เมษายน การขยายพันธุ์ เพาะเมล็ด ตอนกิ่งหรือ ปักชำ ประโยชน์ นิยมปลูกเป็นไม้ประดับทั่วไป เนื่องจากดูแลง่ายและดอกสวยงาม เป็นไม้ประดับที่ ม.ร.ว.พันธุ์ทิพย์ บริพัตร เป็นผู้นำเข้ามา จึงได้ตั้งชื่อให้เป็นเกียรติแก่ท่าน ถิ่นกำเนิด อเมริกากลางและอเมริกาใต้




กลับสู่หน้าหลัก พืชผัก พืชสมุนไพร

ดอกเทียนซ้อน

เทียนซ้อน (Balsam) ต้นสูง 35-50 ซม. ขึ้นอยู่กับพันธุ์ ดอกก็ซ้อนแตกต่างกัน มากบ้างน้อยบ้าง ถ้าดอกซ้อนมากจะติดเมล็ดน้อย เพราะละออกเกสรเข้าไม่ถึง มีหลายสี ตั้งแต่ ขาว ชมพู ถึงแดง และม่วงน้ำเงิน มีสีอ่อน แก่หลากหลายทีเดียวครับ เป็นไม้กระถางขนาดกลางที่สวยมาก

สำหรับการปลูก ก็ปลูกง่าย เพาะกล้าก่อน เมล็ดงอกง่าย พองอกก็รีบเอาออกแดด จะได้ไม่ยืด ต้นได้ทรงสวย ย้ายลงกระถางหรือลงดิน ตอนที่มีใบ4-5ใบ จากนั้นก็เลี้ยงไปจนเห็นดอกแหละ เทียนซ้อน ชอบชื้นมากหน่อยแต่ห้ามแฉะนะ เดี๋ยว เน่าตายหมด

กลับสู่ : หน้าหลัก พืชผัก พืชสมุนไพร

แตรนางฟ้า

แตรนางฟ้า ANGELS' TRUMPETS

เป็นไม้วงศ์ : SOLANACEAE (วงศ์เดียวกับมะเขือ, มะเขือเทศ, พีทูเนีย, ยาสูบ)

ต้นไม้สกุลนี้มีถิ่นกำเนิดในธรรมชาติอยู่แถบทวีปอเมริกาเหนือ ตั้งแต่ภาคใต้ของสหรัฐอเมริกาไปจนถึงทวีปอเมริกาใต้ ดอกมีขนาดใหญ่มาก สีขาว เหลือง ม่วง ชมพู ส้ม มีทั้งดอกชั้นเดียวและดอกซ้อน ส่วนมากมีกลิ่นหอม ดอกเป็นหลอดยาว ปลายแบะกว้าง ดูคล้ายๆลำโพงเครื่องเล่นแผ่นเสียงสมัยก่อน


แต่เดิมคนสมัยก่อน ใช้แตรนางฟ้า หรือลำโพงเป็นยาสมุนไพร ช่วยระงับความเจ็บปวด (anodyne) และแก้อาการเกร็ง (antispamodic) หรือมวนเป็นบุหรี่ใช้สูบรักษาโรคหืด หรืออาจนำเมล็ดมาตำให้ละเอียด และแช่ในน้ำมันพืช น้ำมันมะพร้าว หรือน้ำมันงา เมื่อครบ 7 วันนำมากรอง น้ำมันที่ได้นำมาใช้ทาแก้อาการปวดเมื่อยกล้ามเนื้อ เคล็ดขัดยอกได้ดี


ทางด้านการเป็นพิษ อาการแสดงที่เกิดจากพิษของลำโพงปรกติจะมีอาการภายในเวลา 30 นาที ถึง 60 นาที หลังจากกินเมล็ดลำโพง หรือส่วนต่าง ๆ ของลำโพง และอาการจะดำเนินต่อไปอีก 2-3 วันเนื่องจากสารอัลคาลอยด์ (alkaloid) ในลำโพงจะออกฤทธิ์อย่างช้า ๆ ในระบบทางเดินอาหาร


อาการเบื้องต้นที่พบบ่อยคือปากคอแห้ง กระหายน้ำ กลืนอาหารและน้ำด้วยความยากลำบาก ต่อมาสายตาพร่ามัว ระบบประสาทกลางถูกกระตุ้น มีอาการเคลิบเคลิ้มเป็นสุข ต่อมาเกิดอาการเพ้อคลั่ง มีอาการประสาทหลอน เพ้อเห็นสิ่งประหลาดต่าง ๆ นานาอย่างน่า สะพึงกลัว เช่นเห็นแมลงจำนวนมากมายอยู่บนผนัง หรือเห็นปลาฉลามกำลังไล่ล่ามนุษย์อย่างน่ากลัว หัวใจเต้นเร็ว ความร้อนในร่างกายสูงผิดปรกติ ไม่สามารถจดจำเหตุการณ์ผิดปรกติในระหว่างเกิดอาการ และอาจมีอาการรุนแรงถึงขั้นเสียชีวิตได้

กลับสู่ : หน้าหลัก พืชผัก พืชสมุนไพร

เตยแก้ว

ชื่อ : เตยแก้ว

ชื่อพฤกษศาสตร์: Pandanus pacificus H.J. Vietch ex M.T. Mart.

เตยแก้ว หรือเตยญี่ปุ่น เป็นไม้ประดับที่นิยมกันทั่ว ใช้จัดสวนประดับริมน้ำในที่โล่งแจ้งที่มีเนื้อที่กว้างขวาง หรือปลูกริมตลิ่งยึดดิน ริมน้ำเป็นแนวยาว เพราะเตยแก้วขยายพันธุ์ได้รวดเร็วมาก โดยการแยกหน่อของเตยชนิดนี้ไปปลูก ไม่ว่าจะแยกต้นเล็กต้นใหญ่ต้นนิดต้นน้อย เตยแก้วจะให้หน่อเป็นต้นเร็วจำนวนมาก ท่านที่จะทำบ้านริมน้ำ ให้ปรับแนวตลิ่งให้ราบจัดสวนชายน้ำให้สวยงาม พวกนี้น้ำท่วมถึงก็ไม่เป็นไร ปลูกง่ายตายยาก น้ำลดมีหน่อมีเหง้าอยู่เดี๋ยวก็ขึ้นใหม่



จากเว็บ http://www.suansavarose.com/index.php?mo=3&art=195473

กลับสู่ : หน้าหลัก พืชผัก พืชสมุนไพร

เตยด่าง

ชื่อ : เตยด่าง

ชื่อพฤกษศาสตร์ : Pandanus veitchii Mast. & Moore

วงศ์ : Pandanaceae

ถิ่นกำเนิด : โพลินีเซีย

ใน ธรรมชาติพบตามริมน้ำหรือบริเวณทั่วไปที่มีน้ำกร่อยแตกรากค้ำจุนที่โคนเหมาะ สำหรับปลูกเป็นไม้ริมตลิ่งเพราะรากค้ำยันจะช่วยป้องกันการพังทลายของดินได้ ดอก มีกลิ่นหอม แต่จะออกดอกเมื่อต้นโดเต็มที่เท่านั้น การขยายพันธุ์โดยการแยกหน่อมาปลูกไม่นิยมเพาะเมล็ด ขนาดออกดอกยังใช้เวลานาน กว่าเมล็ดจะสมบูรณ์นำมาใช้เพาะได้ก็เลยเสียเวลารอ แยกหน่อง่ายกว่าเพียงแต่ว่าตอนต้นเล็กใบยังไม่มีหนามควรเลี้ยงไว้ในที่ที่มี แสงแดดครึ่งวันพอต้นโตเต็มที่จะมีหนามเกิดขึ้นค่อยนำไปปลูกในที่มีแสงแดด ตลอดวัน



จากเว็บ http://www.suansavarose.com/index.php?mo=3&art=195473

กลับสู่ : หน้าหลัก พืชผัก พืชสมุนไพร

โพทะเล

โพทะเล Thespesia populneoides (Roxb.) Kostel.

เรียกอีกชื่อว่า ปอกะหมัดไพร (ราชบุรี), ปอมัดไซ (เพชรบุรี), บากู (ปัตตานี, มลายู)

จัดอยู่ในวงศ์ Malvaceae

ลักษณะทั่วไป

เป็นไม้ยืนต้น ขนาดเล็กสูง 8-12 เมตร ลำต้นโค้ง แตกกิ่งในระดับต่ำ เรือนยอดแผ่กว้าง ค่อนข้างหนาทึบ เปลือกเรียบสีเทาอ่อนหรือขรุขระมี รอยแตกตามยาวเป็นร่องลึก

ใบ เดี่ยว เรียงสลับ รูปคล้ายหัวใจ โคนใบเว้าตื้น ความกว้างและความยาวของใบเท่า ๆ กัน

ดอก ออกตามง่ามใบเป็นดอกเดี่ยวหรือเป็นคู่ ก้านดอกยาวประมาณ 5-12 ซม.โน้มเอียงหรือห้อยลง ไม่มีใบประดับ วงกลีบเลี้ยงรูปถ้วยไม่มีแฉก คล้ายแผ่นหนังไม่หลุดร่วง กลีบดอกสีเหลือง รูปไข่ โคนกลีบติดกันรูประฆัง มีจุดสีแดงเข้มอมน้ำตาลแต้มที่โคนกลีบดอกด้านใน ดอกบานเต็มที่ภายในวันเดียว แล้วจะเปลี่ยนสีเป็นชมพูแกมม่วงอ่อน เหี่ยวบนต้น ก่อนร่วงหล่นในวันถัดมา หลอดเกสรตัวผู้สีเหลืองจาง ๆ มีอับเรณูติดอยู่ตลอดความยาวของหลอด ออกดอกประมาณเดือนกันยายน-ตุลาคม

ผล เป็นผลค่อนข้างกลมเปลือกแข็ง มีวงกลีบเลี้ยงรูปคล้ายจานอยู่ที่ขั้วผล ผลแก่เต็มที่มีเปลือกแยกออก ได้เป็น 3 ชั้น เปลือกชั้นนอกเรียบ เปลือกชั้นกลางหนา กว่าเปลือกชั้นในแข็ง โดยเปลือกชั้นนอกจะแตกออกเป็น 5 แฉก ประมาณครึ่งผลทางด้านปลายผล เมล็ดมีขนสั้นสีทองปกคลุม

พบมากในที่ดอนหรือชายฝั่งทะเลและริมแม่น้ำที่ดิน เป็นดินร่วนปนทราย




กลับสู่ : หน้าหลัก พืชผัก พืชสมุนไพร

ถอบแถบน้ำ

ถอบแถบน้ำ (Derris trifoliate Lour.)

วงศ์ : LEGUMINOSAE-PAPILIONOIDEAE

ชื่ออื่น : แควบทะเล, ถอบแถบทะเล, ผักแถบ(กลาง); ทับแถบ(สมุทรสงคราม); ถั่วน้ำ(นราธิวาส)

ลักษณะทั่วไป

เป็นไม้เถา ลำต้นมักเลื้อยทอดไปตามพื้นดิน ยาว ๕ - ๑๐ เมตร กิ่งเรียวยาว

ใบ เป็นใบประกอบแบบขนนกปลายคี่ เรียงเวียน ก้านใบยาว ๑๐-๑๕ ซม. มีใบย่อย ๑-๒ คู่ และที่ปลายอีก ๑ ใบ ก้านใบย่อยสั้น แผ่นใบย่อยรูปไข่แกมรูปขอบขนาน รูปรีแกมรูปขอบขนาน ถึงรูปขอบขนานแกมรูปไข่กลับ ขนาด ๑.๕ - ๕ x ๓ - ๑๐ ซม. ผิวใบเกลี้ยงทั้งสองด้าน ปลายแหลมถึงเรียวแหลม โคนทู่ถึงมนกลม เส้นใบ ๘ - ๑๐ คู่

ดอก ออกเป็นช่อเดี่ยวตามง่ามใบ ช่อดอกยาว ๕ - ๑๕ ซม. ดอกมีสีขาว ก่อนจะเปลี่ยนเป็นสีชมพูอ่อน เส้นผ่าศูนย์กลาง ๑ ซม. ออกดอกระหว่างเดือน พฤษภาคม - สิงหาคม

ผล เป็นฝัก เบี้ยว รูปขอบขนาน ขอบฝักเป็นสันบางแคบ สันฝักด้านบน กว้างกว่าด้านล่างสองเท่า ขนาด ๓ x ๓.๕ ซม. มี ๑ เมล็ด เมล็ดรูปไตยาว ๑ - ๑.๒ ถอบแถบน้ำ ขึ้นตามฝั่งแม่น้ำและพื้นที่พรุใกล้ทะเล





กลับสู่ : หน้าหลัก พืชผัก พืชสมุนไพร

ต้นถั่วขาว

วงศ์ : RHIZOPHORACEAE

ชื่ออื่น : ถั่วแดง, ประสักขาว (จันทบุรี); โปรง, โปรย (มลายู – ใต้); ปรุ้ย (มลายู – สตูล); รุ่ย(เพชรบุรี)

ลักษณะทั่วไป

เป็นไม้ยืนต้นขนาดเล็ก - กลาง สูง ๘ - ๑๕ เมตร พูพอนน้อยแต่บริเวณโคนต้นพองขยายออก เรือนยอดแน่นทึบรูปปิระมิด เปลือกสีเทาหรือสีน้ำตาล เรียบถึงหยาบเล็กน้อย ตามลำต้นมีช่องอากาศ กิ่งอ่อนสีเขียว มีรากหายใจรูปคล้ายเข่ายาว ๑๕ - ๒๐ ซม. เหนือผิวดิน

ใบ เป็นใบเดี่ยว เรียงตรงข้ามสลับทิศทาง แผ่นใบรูปรี ขนาด ๓ - ๘ x ๗ - ๑๙ ซม. ปลายใบแหลม ฐานใบรูปลิ่ม ผิวด้านบนสีเขียวเข้ม ท้องใบสีจางกว่าเกลี้ยงทั้งสองด้าน ขอบใบม้วนลง เส้นกลางใบสีเขียว เส้นใบ ๗ คู่ ไม่เด่นชัดก้านใบยาว ๑.๕ - ๔ ซม. หูใบยาว ๓ - ๕ ซม. สีเขียว

ดอก ออกเป็นช่อ กระจุกที่ง่ามใบ ช่อละ ๓ ดอก ก้านช่อดอกยาว ๐.๖ - ๐.๙ ซม. ดอกยาว ๑- ๑.๔ ซม. สีเขียวอ่อน ก้านดอกย่อยยาว ๐.๑ - ๐.๕ ซม. วงกลีบเลี้ยงรูประฆัง โคนกลีบติดกันเป็นหลอด ขนาด ๐.๒ - ๐.๓ x ๐.๔ - ๐.๖ ซม. ผิวเรียบสีเขียว ปลายแยกเป็น ๘ แฉก กลีบเลี้ยงยาวเท่าหลอด ปลายกลีบโค้งกลับกลีบดอก ๘ กลีบ สีขาว รูปขอบขนาน ยาว ๐.๓ - ๐.๔ ซม. ปลายแยกเป็น ๒ แฉก ขอบกลีบมีขนสีขาว ปลายกลีบมีขนแข็งสีน้ำตาล ๒ - ๓ เส้น ยาว ๐.๑ ซม.

ผล เป็นผลแบบงอกตั้งแต่ยังติดอยู่บนต้น ผลสีเขียว ยาว ๑ - ๑.๔ ซม. กลีบเลี้ยงหุ้มผลรูปดาว กลีบโค้งกลับ ลำต้นใต้ใบเลี้ยงหรือ “ฝัก” รูปทรงกระบอก เรียวโค้ง ขนาด ๐.๔ - ๐.๖ x ๗ - ๑๔ ซม. เมื่อยังอ่อนสีเขียวและเปลี่ยนเป็นสีน้ำตาลอมเขียวเมื่อแก่ ออกดอกและผลเกือบตลอดทั้งปี ขึ้นในพื้นที่ดินเลนตื้น เหนียวและแข็ง ตามริมชายฝั่ง หรือพื้นที่ที่ถูกเปิดโล่งไม่เหมาะกับพันธุ์ไม้ป่าชายเลน





กลับสู่ : หน้าหลัก พืชผัก พืชสมุนไพร

ตะบูนดำ

ชื่อวิทยาศาสตร์ Xylocarpus moluccensis

วงศ์ MELIACEAE

ชื่ออื่น ตะบูน, ตะบัน (กลาง,ใต้)

ลักษณะทั่วไป

เป็นไม้ยืนต้นขนาดใหญ่ สูง 20-35 เมตร ผลัดใบ ลำต้นเปลาตรง โคนต้นมีพูพอนเล็กน้อย เรือนยอดเป็นพุ่มกลม เปลือกขรุขระ สีน้ำตาลเข้ม แตกเป็นร่องตามยาว ต้นแก่เปลือกลอกเป็นแถบแคบๆ เปลือกหนาประมาณ 0.3-0.5 ซม. เนื้อไม้สีน้ำตาล มีรากหานใจรูปคล้ายกรวยคว่ำ กลม หรือ แบน ปลายมน ยาว 20-40 ซม.
ใบ เป็นใบประกอบแบบขนนก ชั้นเดียว ไม่มียอด เรียงสลับ ใบย่อยมักมักมี 1-3 คู่เรียงตรงข้าม แผ่นใบรีถึงรูปขอบแกมรี ขนาด 2-6 x 5-15 ซม. ปลายใบมน ฐานใบแหลม ผิวใบเป็นมัน สีเขียวเข้ม และจะเปลี่ยนเป็นสีส้มอมเหลืองทั้งต้น ก่อนที่จะร่วงหล่น ก้านใบย่อยสั้นมาก

ดอก ออกดอกที่ง่ามใบ ช่อดอกแบบช่อแยกแขนง ยาว 7-17 ซม.ประกอบด้วยดอกจำนวนมาก กลีบเลี้ยง 4 กลีบ ยาว 1-1.5 ซม. กลีบดอก 4 กลีบไม่ติดกัน เกสรเพศผู้ 8 อันออกดอกพร้อมกับแตกใบใหม่ประมาณเดือนกุมภาพันธ์- มีนาคม

ผล ค่อนข้างกลม มีร่องเล็กน้อย สีเขียว ขนาดเส้นผ่านศูนย์กลาง 7-12 ซม. มี 7-11 เมล็ด ลักษณะโค้งนูน หนึ่ง ด้าน กว้าง 4-6 ซม. ผลแก่ประมาณเดือนสิงหาคม - ตุลาคม

ลักษณะเด่น มีรากหายใจกลมบ้างแบนบ้างแล้วแต่สภาพของดินเลนโคนต้น
มีพูพอนต้นเล็กสภาพลำต้นจะแตกต่างไปบ้าง คือ เปลือกเรียบ สีออกสีแดง มีร่องสีขาวเป็นทางยาวตามลำต้น เป็นไม้ผลัดใบชนิดหนึ่งของไม้ป่าชายเลน ลำต้นมักเป็นโพรงเมื่อต้นแก่การเจริญเติบโต ขึ้นกระจายในบริเวณที่ดินเลนค่อนข้างแข็ง เนื้อไม้มีสีสวย และลวดลายสวยงามใช้ตกแต่ง ทำเฟอร์นิเจอร์





กลับสู่ : หน้าหลัก พืชผัก พืชสมุนไพร

ตะบูนขาว

ตะบูนขาว

ชื่อวิทยาศาสตร์ Xylocarpus granatum

วงศ์ MELIACEAE

ชื่ออื่น กระบูน, กระบูนขาว,ตะบูน (กลาง,ใต้) หยี่เหร่ (ใต้)

ลักษณะทั่วไป

เป็นไม้ยืนต้นขนาดเล็ก- กลาง สูง 8-20 เมตร ไม่ผลัดใบ ลำต้นสั้น แตกกิ่งใกล้โคนต้นมีพูพอนแผ่ออกคดเคี้ยวต่อเนื่องกับรากหานใจที่แบนคล้ายแผ่นกระดาน เปลือกเรียบบาง สีเหลืองแต้มเขียวอ่อน หรือสีน้ำตาลอ่อนถึงสีน้ำตาลแกมชมพู ลักษณะคล้ายต้นฝรั่งหรือต้นตะแบก เปลือกหลุดออกเป็นแผ่นไม่แน่นอน

ใบ เป็นใบประกอบแบบขนนก ชั้นเดียว ไม่มียอด เรียงสลับ ใบย่อยมักมักมี1-2 คู่ เรียงตรงข้าม หรือเยื้องกันเล็กน้อย แผ่นใบรูปไข่กลับ ขนาด 2-5 x 7-14 ซม. แผ่นใบสมมาตรกัน ปลายใบกลม ฐานใบลิ่ม

ดอก ออกเป็นช่อที่ง่าม ช่อดอกแบบช่อแยกแขนง ยาว 3-8 ซม.แต่ละช่อมี 8-20 ดอก เส้นผ่านศูนย์กลาง 1-1.2 ซม. เป็นดอกแยกเพศ ก้านดอกย่อยยาว 0.4-1 ซม.กลีบเลี้ยง 4 กลีบ ยาว 0.2 ซม. กลีบดอก 4 กลีบไม่ติดกัน สีขาวครีม เกสรเพศผู้8อันดอกมีกลิ่นหอมตั้งแต่บ่ายถึงค่ำ

ผล ลักษณะกลม เส้นผ่านศูนย์กลาง 15-20 ซม.แบ่งเป็น 4พู เท่าๆกัน แต่ละผลมี 7-17 เมล็ดลักษณะโค้งนูน หนึ่ง ด้าน กว้าง 6-10 ซม. ผลแก่สีน้ำตาลแดง คล้ายผลทับทิม ออกดอก- ผล ตลอดทั้งปี



การเจริญเติบโต มักขึ้นปะปนกับพันธุ์ไม้ป่าชายเลนหลายชนิด เช่นไม้พังกา หัวสุมดอกขาว ถั่วดำตาตุ่มทะเลและไม่โกงกางใบเล็กเป็นต้นขึ้นได้ดีในน้ำกร่อยพบบ้างเล็กน้อยในบริเวณน้ำจืด






กลับสู่ : หน้าหลัก พืชผัก พืชสมุนไพร